Vanochtend weer om 07.00 op pad. We gaan naar een kampung even buiten Jogyakarta. We gaan fietsen door de sawa’s en dessa’s en zullen het leven van de dorpelingen zien.

We worden hartelijk ontvangen door onze gids en snel stappen we op onze fietsen. Het zijn erg oude fietsen, maar prachtig. Op de fiets van onze gids zit een bamboestoeltje, vast gemaakt met rotan. Dit is het kinderzitje van zijn dochter.

Dan gaan we op weg. Wat is dit weer mooi. We kijken bij iemand thuis die tahoe aan het maken is, mogen ook in haar huisje kijken. Zo vriendelijk en oprecht. Dit ervaren we de hele fietstocht. Of we nu kijken bij het oogsten van de rijst, het drogen van de rijst, de mensen zijn zeer aardig en oprecht trots op wat ze doen en hun leven. Je merkt aan alles dat hier erg weinig toeristen komen. We fietsen langs het water en door verschillende kampungs. In een ervan maken we kennis met een vrouw die, als de rijst of soja even weinig aandacht behoeft, stof weeft voor traditionele kleding. Deze kleding wordt veel gedragen op feesten en bij bijzondere gelegenheden. Binnen staat een oud weefgetouw en vol trots laat ze zien hoe het werkt. Marja mag het ook even proberen en even later wordt Marja in feestelijke sarong met blouse en sjerp geholpen. Het prettige is dat je ziet dat deze vrouw hier echt schik van heeft. Wat ook zo mooi is, dat er niets te koop wordt aangeboden. Het is dus gewoon zoals het is.

Na ruim 3 uur fietsen gaan we richting Prambanan, een Hindoeïstische tempel uit het jaar 1000. Maar eerst langs een koffiefabrikant waar ze hele bijzondere koffie maken. Kopi Luwak, oftewel Loewak koffie. Deze wordt alleen in midden Java gemaakt. Heeft te maken met een bijzondere soort kat, koffiebessen en uitpoepen. Maar erg lekker. Als deze bonen gepeld en gebrand zijn, kun je ze ook gewoon eten.

Dan de Prambanan. Ook zeer indrukwekkend. Het verhaal van Rama en Sinta is in heel veel tempels weergegeven. Deze tempel is bij de grote aardbeving van 2006 ernstig beschadigd, maar nu al grotendeels gerestaureerd. Ook leuk is, dat wij door verschillende schoolklassen zijn gevraagd of wij met hen op de foto willen. Dit is toch wel apart. Maar onze witte huid, blauwe ogen en blond haar (jaja, laat die opmerkingen maar achterwege) blijven toch erg bijzonder. Maar ons leverde dat leuke gesprekjes op.????

Vanavond zijn we naar een Indisch buffet met aansluitend een traditioneel Javaans ballet waar het liefdesverhaal van Rama en Sinta wordt gespeeld. Het was een geweldige voorstelling, erg mooi. ( gelukkig hadden we een beschrijving van het verhaal gekregen). Ook dit was een gewone voorstelling. Dwz niet gericht op alleen toeristen. Javanen komen hier ook naar toe. Vanavond waren het vooral Javanen die in de zaal zaten.

Morgen weer naar onze volgende stop: Kediri. Dit is een tussenstop. We gaan op weg naar de Bromo vulkaan.