Om 3.30 stond de jeep klaar die ons naar de Bromovulkaan gaat brengen. Eerst naar een uitzichtpunt waar we de zonsopkomst gaan aanschouwen en vervolgens naar de vulkaan.

Het is nog pikke donker en al hortend en stotend komen we na een half uurtje bij het uitzichtpunt. We zijn duidelijk niet de enige....wat een mensen. En dan is het nog het laag seizoen????. Rond 4.45u is het zover, het kleurenspel begint. Adembenemend mooi. Zo langzamerhand kunnen we ook de omgeving zien en blijkt dat we al een geweldig uitzicht hebben op de rook brakende vulkaan en het grijze landschap. Dan op weg naar de vulkaan. Op een grote vlakte, de krater van de vulkaan, stoppen we en lopen we richting de vulkaan. Een wandeling van 3km en vervolgens 250 treden beklimmen. Dit allemaal in ijle lucht, want we zijn op zo’n 2300 meter hoogte.

Langzaam veranderd het landschap in een surrealiste omgeving: alles is zwart en grijs, gegroefde lava, heel veel as, bijna buitenaards. Ik kreeg de indruk dat we Mount Doom aan het beklimmen waren om de ring...het is eigenlijk niet te beschrijven.

Uiteindelijk boven gekomen, kijk je zo in de kratermond. Volop rook uitblazend en gerommel, soms zacht, dan weer hard. En dan bedenk je, deze vulkaan kan zo weer uitbarsten. Voor het laatst in 2006. Het gevaar bij de Bromo is niet de lava, maar het giftige gas dat vrij komt. In 2006 zijn er verscheidene mensen gedood door dit gas. Zij wilden niet vertrekken.

Het bezoek aan de Bromo is zeer spectaculair. Je voelt je zo nietig, zeker als je weet dat deze vulkaan al miljoenen jaren actief is...

Terug bij het hotel gedoucht en dan op weg naar Kalibaru. Hier zullen we 2 nachten verblijven. Aangekomen bij ons hotel vallen we in een heerlijke verbazing. We hebben een lodge op een plantage. Het ziet er zo mooi uit! Maar hierover morgen meer.