Moni naar Ende

Dag 2 van onze rondreis op Flores.

Om 08.00 vertrokken we naar de vulkaan Kelimutu. Deze, nog steeds actieve, vulkaan bestaat uit 3 kraters die gevuld zijn met water. Het bijzondere hiervan is dat de kraters alle drie een verschillende kleur hebben en dat deze kleur ook nog regelmatig veranderd.

De rit er naar toe was weer geweldig. Wat een landschap. Als men Bali het geschenk van de goden noemt, moet Flores wel het hoofdverblijf van die goden zijn!

Aangekomen bij de Kelimutu weten we niet wat we zien. 1 krater is helemaal turkoois, de andere intens groen en de derde was groen/ bruin. Zo apart. En volgende week kan het weer anders zijn. Dit heeft te maken met de activiteit van de vulkaan en de mineralen die vrijkomen. In 1992 is de vulkaan nog uitgebarsten. Ook hier is de lava niet gevaarlijk, die stroomt naar zee, maar de zeer giftige gassen die vrijkomen.

Na dit adembenemende schouwspel gaan we weer verder. We stoppen bij een warmwaterbron, midden in de rijstvelden. Hier komt de dorpelingen na het werk bij elkaar om zich lekker te wassen en bij te kletsen.

Vanuit hier zijn we hoog de bergen in gegaan en hebben een authentiek dorpje bezocht. Hier staan de huizen zoals ze al eeuwen gebouwd worden en leven de mensen in die stijl. We krijgen een geweldige rondleiding van Dianna, een inwoonster van dit dorp. Zij spreekt goed Engels en kan geweldig vertellen over het leven in dit dorp. Ook hier komen weinig toeristen. Wij zijn de zevende bezoekers van dit jaar. Na afloop bij Dianna en haar familie koffie gedronken. Zo bijzonder. Even dit: in dit dorp/streek zijn mannen en vrouwen al eeuwen gelijkwaardig. In alles!

Na dit bijzondere bezoek gaan we verder met onze reis. We moeten naar Ende, de hoofdstad van Flores. Er is maar één weg naar Ende en met die weg zijn ze bezig. Betekent dat de weg grote delen van de dag is afgesloten. Dus wachten. Zo ook voor ons. Gelukkig maar een klein uurtje. Na een schitterende tocht door de bergen komen we aan in Ende en checken we in, in ons hotel. Morgen gaan we echt het binnenland in....

Maumere naar Moni

Een bijzondere dag! Om 08.00 stonden onze gids en chauffeur klaar. Gisteravond is de gids lang geweest om kennis te maken. Leuke man, we hebben gelijk een klik.

Als eerste vandaag gaan we naar een lokale markt. Omdat het vrijdag is, heeft de markt een meer regionaal karakter. Op de markt wordt veel aan ruilhandel gedaan: ik heb vis en jij hebt zout, laten we ruilen. De markt is werkelijk bijzonder. Aan de rand van de markt worden de dieren verhandeld, koeien, paarden , varkens, honden etc. Dit gaat op een wat andere wijze dan wij gewend zijn????. Varkens en honden liggen met de poten vastgebonden boven hun rug op de grond, wachtend op de koper.

Binnen wordt veel gedroogde vis verkocht en groenten. We komen ogen te kort! Niet alleen wij kijken onze ogen uit, maar zijn óók een bezienswaardigheid. Er komen weinig toeristen, dus vallen we op. Ook hier zijn de mensen allervriendelijkst. Foto’s maken is geen probleem evenals het uitleggen wat ze verkopen of hoe iets gemaakt wordt of waar voor het gebruikt wordt. Veel (oudere) vrouwen kauwen op een goedje, een mengsel van kruiden en wortel van een of andere plant. Hier krijgen ze mooie rode lopen lippen, worden wat high en het verwoest je gebit.

Na de markt gaan we naar Wuring, een klein vissersdorpje, grotendeels bamboe huizen gebouwd op palen in de zee. Alle huizen zijn verbonden met bamboe bruggetjes/looppaden. Uiteraard zonder leuning. De hoofdbrug is goed breed en van dik bamboe. Maar we gaan het dorpje in en dan kom je op smallere looppaden, waar soms de bamboe deels ontbreekt. Dit was wel een klein avontuur. Gelukkig kregen we hulp van een dorpsbewoner die ons letterlijk aan de hand meenam.(vooral Ron met zijn perfecte balans????) Het was echt bijzonder. Mensen leven hier op deze wijze sinds de komst van de Portugezen in 1500.

Ook hier merk je dat er weinig toeristen komen. Geen souvenir winkeltjes, maar hartelijke en hulpvaardige mensen.

Dan op weg naar het dorpje Sikka, waar men nog op traditionele wijze Ikats maken. Ikat is een bepaalde vorm van weven en kleuren van Katoen. Maar voordat we daar waren, eerst een museumpje bezocht. Deze heeft een mooie collectie met van alles wat. Vooral verzameld door de missionarissen die hier veel zijn geweest. Je vindt er foto’s van meer dan honderd jaar terug, maar ook fossielen beenderen en schedels van oermensen en dinosaurussen. En bijna alles kan je pakken en zo bekijken. Als je het maar niet kapotmaakt.

En dan Sikka. Ten eerste een kerk uit 1899. Erg mooi en geheel opgetrokken uit teakhout. Een leuke rondleiding van de plaatselijke koster. Dan naar de demonstratie van het Ikat maken. Als men een Sarong maakt op de oorspronkelijke wijze, dus 100% authentiek, duurt dat 3 jaar! Met name niet alle kleurkruiden zijn het hele jaar beschikbaar. Ook het weven vraagt heel veel tijd. Bij iemand thuis, aan het strand koffie gedronken. Formidabel . Na dat Marja het een en ander had ingekocht, weer verder. Onderweg heerlijk geluncht en énpassant een baby zeeschildpad weer in zee gezet. Via een mooie bergrit nu aangekomen in ons hotel in Moni. Hier is geen internet beschikbaar...dus zul je dit verhaaltje op een ander moment lezen.

Sanur naar Flores

Een korte reisdag.

Vandaag zijn met een binnenlandse vlucht naar Flores vertrokken. Een vlucht van ongeveer 2 uur. Op Flores aangekomen is het eerste dat ons opvalt, dat het qua verkeer zo rustig is. Weinig auto’s en brommertjes. Ook onze taxi reed zeer rustig naar ons hotel. Geen getoeter, links, rechts inhalend. Zeer relaxed.

En dan ons hotel...ik heb eigenlijk geen superlatieven meer. Dachten we steeds dat we het mooiste plekje hadden gehad en dat het niet mooier kon totdat we hier op Maumere aankwamen. We hebben een lodge direct aan het strand en zo’n 10 meter van zee. Palmbomen, wit strand en een mooie zee. Het uitzicht is fenomenaal. Vissersbootjes die nog van hout zijn, geen motor hebben, kortom zeer authentiek. Hier staat Flores ook om bekend. Het is een eiland waar weinig toerisme is en de mensen nog leven, wonen en werken als jaren voorheen. Er zijn dan ook weinig hotels en de hotels die er zijn, schijnen eenvoudig te zijn. Dit maakt dan ook dat het er stil, rustig en onbedorven is.

Komende week gaan we het eiland verkennen, samen met een gids. Ik ga er vanuit dat niet overal WiFi zal zijn. Dus wellicht eens een dagje zonder nieuws????.

We hebben vanmiddag onze snorkelspullen kunnen uitproberen. Wat is dat leuk om te doen! We verheugen ons nu al op de koraalriffen waar we later deze week gaan snorkelen.

Dagje Sanur

Een rustig dagje Sanur. Volop genoten van zon, zee en strand. Het hotel ligt niet direct aan het strand, maar heeft een eigen ‘ Beach club’. Nu moet je je hier niet al te veel bij voorstellen: een stukje strand, waar ongeveer 20 strandstoelen staan, een klein kraampje waar de handdoeken worden uitgegeven en je een frisdrank kunt krijgen. Het ziet er erg verzorgd uit, zand is schoon en aangeharkt. Zo ook vanochtend. Maar het water was blijkbaar erg hoog, dus regelmatig overspoelde de zee de Beach club. En een zooi dat het gaf, veel zeegras, en rotzooi. Het ging er behoorlijk aan toe. Parasolhouders verdwenen richting zee er was een behoorlijke afslag van het strand. Ook voor de Beach club beheerders bleek het iets bijzonders te zijn. Veel foto’s en filmpjes en veel lol. Later, toen het eb werd, werd er hard gewerkt om het weer toonbaar te maken.

In de middag, na de lunch ( heerlijke garpazo voor Marja en ik een prima Balinese rundersate) ons lekker laten masseren. Dat kun je hier overal laten doen. Was lekker ontspannend.

Tot slot de suprise van de dag. Met de taxi naar Jimbaran om te gaan eten. Jimbaran is een klein dorpje aan het strand en je kunt hier heerlijk vis eten. We hadden een tafeltje op het strand, aan de rand van het water. Met een super mooi uitzicht over de ondergaande zon.

Vis bestel je door de vis aan te wijzen die je wilt hebben, geeft aan hoe ‘spicy’ je deze vis wilt hebben en even later wordt de vis gegrild naar je tafeltje gebracht. Ondertussen is de zon ondergegaan en kijk je uit over een donkere zee, met veel lichtjes van vissersboten en van de landingsbaan van het vliegveld. Dit is echt een plek om lekker vis te eten in een zeer sfeervolle omgeving.

Morgenochtend gaan we de luxe van Bali verlaten en vliegen we naar Flores.

Ubud naar Sanur

Een heerlijk dagje Sanur. Vanochtend werden we om 11.00 opgehaald om naar Sanur te worden gebracht. Een reis van 50 minuten! En zonder uitstapjes of bezienswaardigheden.

Het valt ons op dat het verkeer veel rustiger is dan op Java. Wel zijn de wegen nog smaller dan in Java, maar het oogt en voelt prettiger.

Sanur is een badplaats aan de Bali zee. Dit is duidelijk een toeristisch gebied. Veel westerlingen. Vanmiddag heerlijk geluierd aan het strand. Het is een badplaats zoals er veel zijn, dus veel winkeltjes, restaurantjes en mensen in allerlei soorten en maten.

Morgen zijn we hier ook nog. We hebben nog geen programma, maar waarschijnlijk gaan we bij zonsondergang een tempel bezoeken om het avondritueel te bekijken en dan in een klein restaurantje lekker vis te gaan eten. Maar dat lees je morgen.

Oja, pinautomaten staan in aparte losstaande gebouwtjes en hebben allemaal airco. Even een weetje????.

Lovina naar Ubud

Vanochtend om 05.30 kwam de ‘wakeup call’ binnen. Tijd om dolfijnen te spotten. De boot lag al klaar op het strand bij het hotel. Een mooie Balinese catamaran. In gestapt, met ons een jonge Indonesische vrouw met haar zoon. Ik denk dat zij niets gezien heeft, ze was alleen maar met haar telefoon bezig.

Als eerst een prachtige zonsopkomst. Wat een geweldig kleurenspel. En ja hoor, na een half uurtje varen waren we bij de dolfijnen. Echt bijzonder om ze zo te zien en niet springend door een hoepel in Hardewijk. En het waren er veel. Soms zwommen ze even met de boot op, dan sprongen ze weer omhoog om dan weer even te verdwijnen. Na drie kwartier van dit schouwspel te hebben genoten, gingen we weer richting hotel.

We waren duidelijk niet de enigen die dolfijnen aan het spotten waren????. In Indonesië gaan dan ook stemmen op om het spotten te verbieden, dan wel meer te regulieren. Dit om dat het spotten de dolfijnen zou verstoren. Ik snap dit wel, maar is ook wel dubbel. Veel mensen verdienen hier hun brood mee. Als dit wegvalt is er geen alternatief voor handen en een afbouw subsidie zullen ze niet krijgen, laat staan een compensatie voor weggevallen van inkomen. De impact gaat verder: kinderen kunnen niet meer naar school, ziekenkosten kunnen niet meer betaald worden. Naar mijn idee ligt dit probleem niet zo zeer bij het spotten van dolfijnen, maar in de structuur van het land. Want ga je het spotten structureren , komt de opdracht binnen bij de vriendjes van...en die hebben het al erg goed.

Maar goed, genoeg politieke correctheid..

Om 09.00 stond onze chauffeur klaar om ons, via een mooie bergtocht naar Ubud te brengen. Via een spectaculaire waterval naar een bijzondere Hinditempel. Deze ligt aan een groot kratermeer en wordt nog volop gebruikt. Erg mooi, veel beeldhouwwerk. We weten te weinig om alles te kunnen duiden, maar het is mooi!

Geluncht op een plek die Bali in alle facetten weergeeft. Zo mooi, terras rijstvelden, palmbomen, zon, mensen aan het werk, geweldige mooie kleuren.

Via nog een oude tempel aangekomen bij ons hotel. Weer een verrassing. Zo mooi! We kijken over een kleine sawa, de badkamer is half binnen, half buiten.

Wel veel gasten die komen voor meditatie en yoga. Dit gedeelte van Bali staat hierom bekend.

Morgen gaan we naar Sanur.

Kalibaru naar Lovina, Bali

Vandaag gaan we naar Bali. “Het geschenk van de goden”, volgens de Balinezen. Maar eerst nog even 2 uur met de auto naar de haven. We kijken met genoegen terug naar het restaurantje waar we gisteravond hebben gegeten. Oude moeder en zoon runnen dit eethuisje. Het ziet niet er niet uit, ligt direct aan de weg, regelmatig valt er even niets te zeggen omdat er weer een lawaaierige brommer of vrachtwagen langs komt. Maar het eten: mjammie!! En wel voor zes euro, inclusief fooi en drank. (Marja had een onbestemd drankje van cocosmelk, gula djawa en groene en zwarte stukjes, apart maar wel lekker????)

Om 9.30 kunnen we de veerboot op. Heel praktisch: alle auto’s gaan via de zijkant naar binnen. Met veel draaien, steken en sturen staat de auto goed. Het is 45 minuten varen naar Bali. Vlak bij de haven blijkt dat we nog niet kunnen aanleggen. Er zijn meerdere veerboten die nog moeten vertrekken en meerdere die wachten om aan te meren. Even was ik bang dat het zou gaan als in het verkeer: de snelste en brutaalste eerst. Maar gelukkig bleek dit niet zo te zijn????.

Als je Bali binnen rijdt zie je meteen dat je op een ander eiland bent. Veel hindoe tempels, nagenoeg geen hoofddoekjes meer, een sporadische moskee maar vooral geen verkoopkraampjes meer lang de weg. En minder verkeer.

Na anderhalf uur rijden komen we aan bij ons hotel. Zo mooi! We hebben een lodge dat uitziet op zee, mooie ruime kamer, bloemetjes op het bed en een prachtige tuin.

Even door het dorpje gelopen en daarna lekker gezwommen. Nu genieten van de zonsondergang, een bootje regelen voor het dolfijnen spotten en dan rijsttafelen.

Kalibaru

Vandaag een dagje rust. Vanochtend eerst een plantage bezocht. Deze plantage is een soort van coöperatie. Met de opbrengst van hun producten en de voorlichting aan bezoekers, betalen zij voor de allerarmste kinderen de school en wat erbij hoort. Ook werken zij nauw samen met het Lilliane fonds om kinderen met een handicap te kunnen laten revalideren en het betalen van protheses. Ook bieden zij onderdak en werk voor de wezen en half wezen.

We kregen een geweldige uitleg over de producten van de plantage: koffie, cacao, kaneel, vanille, kruidnagel, foelie, nootmuskaat etc. Erg leuk om te weten hoe het e.e.a. groeit en geoogst wordt. En enpassant diverse tips over hoe we deze kruiden en specerijen voor onze gezondheid kunnen gebruiken.

Na de uitleg kregen we een rondleiding over de proeftuin. Hier staan alle bomen en struiken die op de plantages staan. Nog een bijzonderheid: zij zijn volledig biologisch!

Na afloop werd ons een kopje koffie geschonken, met bakbanaan en een ananasbol. Tot slot werd er door de kleinste kinderen nog een dansje opgevoerd en werd er gedemonstreerd hoe creatief je met kokosboombladeren kunt zijn. Krekels, vogeltjes en mooie vormen werden in een handomdraai gemaakt.

De middag heerlijk in ledigheid doorgebracht. Beetje zwemmen, wat lopen over de plantage die bij ons hotel hoort, de plaatselijke pasar bezocht en nu een biertje.

Nog even genieten van deze bijzonder mooie plek en dan morgen naar Bali.